WYKŁADY
PISMA ŚWIĘTEGO
“Ścieżka sprawiedliwych, jako światłość
jasna, która im dalej,
tym bardziej świeci aż do dnia doskonałego.”
TOM V
Pojednanie
pomiędzy
Bogiem a człowiekiem
“Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik
między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus. Który dał
samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego.”
“Ale się też chlubimy Bogiem przez Pana naszego Jezusa
Chrystusa, przez któregośmy teraz pojednanie otrzymali.” 1 List do
Tymoteusza 2:5-6; List do Rzymian 5:11
ZRZESZENIE
WOLNYCH BADACZY PISMA ŚWIĘTEGO
WYDAWNICTWO
“NA STRAŻY”
Kraków, ul.
św. Filipa 13/16
ISBN 83-87904-10-4
PRACĘ TĘ POŚWIĘCONO
Królowi Królów i Panu Panów
DLA POŻYTKU
JEGO OFIAROWANYCH ŚWIĘTYCH
WYCZEKUJĄCYCH PRZYSPOSOBIENIA
SYNOWSKIEGO
I
“WSZYSTKICH, KTÓRZY NA KAŻDYM
MIEJSCU WZYWAJĄ
IMIENIA PAŃSKIEGO”,
“DOMOWNIKÓW WIARY”
A TAKŻE
WZDYCHAJĄCEMU I CIERPIĄCEMU STWORZENIU,
OCZEKUJĄCEMU
OBJAWIENIA SIĘ SYNÓW BOŻYCH.
Ażeby
wszyscy poznali, jaka jest społeczność tajemnicy, która od
początku
świata
była ukryta w Bogu.” “Którą hojnie pokazał przeciwko
nam we
wszelkiej mądrości,
oznajmiwszy nam tajemnicę woli swojej według
upodobania
swego, które był postanowił w samym
Sobie, aby w
rozrządzeniu zupełności czasów
w jedno
zgromadził wszystkie rzeczy
w Chrystusie”
Efezj. 3:4,5,9; 1:8-10.
Książkę tę napisał w
1899 roku Pastor Charles T. Russell.
“Pojednanie pomiędzy Bogiem a człowiekiem”
PRZEDMOWA AUTORA
PIERWSZE
WYDANIE niniejszego tomu zostało wydrukowane w roku 1899. Obecnie [r.
1916 – przyp. tłum.] znajduje się on w posiadaniu wielu z ludu
Bożego w wielu językach, w całym cywilizowanym świecie.
Liczne listy świadczą o doznanej z przeczytanych stron pomocy w
wytłumaczeniu Bożej Prawdy – wyjaśnieniu Biblii. Niektórym
dzieło to pomogło w zrozumieniu jednego zagadnienia, niektórym
innego, a niektórym wszystkich. Rozdział zatytułowany “Niepokalany”,
który nawiązuje do przyjęcia przez naszego Pana ziemskiego
stanu, gdy narodził się jako dziecię w Betlejem, przyciągnął
szczególną uwagę czytelników i zdaniem licznych osób rozjaśnia
on wiele tematów tak biblijnych jak i naukowych.
Znamienny
jest fakt, że poprzez przyjęty w nim system teologii, który
przyznaje swą własną omylność, który prosi i
spodziewa się Boskiego kierownictwa i światła aż do końca
wędrówki Kościoła, niniejszy tom napisany 19 lat temu nie
wymaga zbyt wielu poprawek, by znaleźć się w zupełnej
zgodzie z ostatnimi myślami badaczy Biblii odnośnie nauk Słowa
Bożego.
Myślą
przewodnią tego tomu jest cena okupu. Widać, że nauka ta, z
której promieniują wszystkie inne nauki dotyczące naszego
zbawienia, została w znacznym stopniu zagubiona, zaciemniona od czasów,
gdy zasnęli apostołowie aż do czasu obecnego. Badacze
Biblii przekonali się, że okup jest kluczem otwierającym całą
Biblię, kluczem, który szybko ocenia, co jest prawdą, a co błędem.
Nie
jest dziwne, że przy takim docenieniu tego zagadnienia i przy tak uważnym
jego studiowaniu, poglądy nasze na jego temat stają się
coraz jaśniejsze. Stwierdzenia Biblii dotyczące okupu nie zmieniły
się, nie zmieniła się też nasza pewność co
do nich; stały się one natomiast jaśniejsze, <str.
ii> rozumiemy je dziś lepiej. Uważamy, że biblijne
wypowiedzi na ten temat są nieomylne. Jednak dlatego, że my nie
jesteśmy nieomylni, nasze poglądy mogą się poszerzyć
w miarę, jak badamy Pismo Święte i tego, jak – zgodnie z
obietnicą – jesteśmy prowadzeni duchem świętym ku
zrozumieniu. Nie sprzeciwiamy się ciągłemu rozwojowi
Boskiego planu, lecz cieszymy się nim. Nie musimy za nic przepraszać.
Okup widnieje przed nami coraz wspanialej, z każdym nowym promieniem
Bożego światła.
Rozumiemy
dziś, że nasz Pan Jezus opuścił niebiańską
chwałę, aby dokonać dzieła wykupienia Adama i jego
rodu. Rozumiemy, że Jego zmiana natury z istoty duchowej na ludzką
miała na celu umożliwienie mu złożenia okupu –
doskonały człowiek za doskonałego człowieka –
antilutron, czyli ceny równoważnej. Rozumiemy, że Jezus oddał
samego siebie, by stać się ceną okupową za wszystkich,
gdy poświęcił się w Jordanie w wieku 30 lat. Następnie
składał On cenę okupu poprzez oddawanie swego życia,
które we właściwym czasie miało stać się ceną
okupową za Adama i jego rodzaj. Pan Jezus zakończył to dzieło
składania, poddawania i ofiarowania życia oraz dozwalania, by Mu
zostało ono odebrane, gdy na krzyżu zawołał: “Wykonało
się!” Nic więcej nie mogło być złożone
ponad to, co zostało złożone – okup, równoważna
cena za ojca Adama. Lecz owa cena wyrównująca rachunek Adamowy nie
została przekazana natychmiast, gdyż oznaczałoby to
natychmiastowe przekazanie Adama i całego grzesznego rodzaju
ludzkiego Jezusowi. Cena ta została jedynie złożona w rękach
Boskiej sprawiedliwości jako depozyt na koncie Tego, który umarł,
aby mógł On ją później zastosować zgodnie z planem
Bożym. Pan nasz został wzbudzony z grobu jako istota duchowa o
boskiej naturze, co stanowiło nagrodę za Jego wierność
Bogu w dziele ofiarniczego poddawania swego życia ziemskiego.
“Dlatego Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem,
które jest ponad wszelkie imię”.
Jezus
nie mógł zastosować ceny okupu będąc <str. iii>
na ziemi. Nie mógł przyprowadzić On nawet uczniów do stanu społeczności
z Ojcem. Dlatego oznajmił: “Idę do Boga mego i Boga waszego,
do Ojca mego i do Ojca Waszego”. Rzekł też: “Jeśli ja
nie odejdę, duch święty do was nie przyjdzie.” Dziesięć
dni po wniebowstąpieniu Pana, Jego uczniowie, spotkawszy się
zgodnie z Jego pouczeniem w pokoju górnym, otrzymali błogosławieństwo
Pięćdziesiątnicy, które stanowiło dowód na to,
że zostali przyjęci przez Ojca za sprawą zasługi
ofiary Jezusowej. Jezus zastosował jako przypisanie swoją
okupową zasługę, którą zdeponował w rękach
Ojca. Lecz nie dał jej swym uczniom. Nie była ona ich własnością,
lecz należała do świata jako “okup za wszystkich”.
Wszyscy uczniowie Jezusa zrzekli się błogosławieństw
okupowych, jakie nadchodzą dla świata przy wtórym przyjściu
naszego Pana, a to po to, by mieć udział wraz z Odkupicielem w
jeszcze większym błogosławieństwie – czci i nieśmiertelności.
Zadaniem ceny okupu jest przywrócenie Adamowi i jego rodzajowi życia
ziemskiego, ziemskich praw i zaszczytów, które były przez niego
utracone, gdy stał się grzesznikiem z powodu nieposłuszeństwa,
a która to utrata przeszła na całą jego rodzinę, cały
rodzaj ludzki. Czas na przekazanie wyników okupu, czyli restytucji,
Adamowi i jego rodzajowi nastąpi po wtórym przyjściu naszego
Pana, kiedy to ustanowi On swoje Królestwo, którego celem jest właśnie
przyprowadzenie buntowniczej rasy do społeczności z Bogiem i do
życia wiecznego, co stanie się udziałem wielu ludzi.
Powołanie
Kościoła nie stanowi dodatkowej ceny okupu, ani też nie
jest po to, by dodać cokolwiek do tego, co dał sam Jezus; On sam
bowiem zupełnie wystarcza. Zaproszenie dla Kościoła dane
jest w tym celu, aby jego członkowie okazali, że są tego
samego ducha, usposobienia, jakie miał Jezus – za wszelką cenę
czyniąc wolę Ojca, aż do śmierci. Ci też, którzy
okażą te cechy, mogą być przyjęci przez Ojca jako
członkowie Królewskiego Kapłaństwa, stanowiąc klasę
Oblubienicy, której Jezus jest Głową i chwalebnym Niebiańskim
Oblubieńcem. Wymagane jest to, by podporządkowali się oni
Bogu w tym samym Przymierzu, <str. iv> jakie zawarł Jezus:
“Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną
uczynili przymierze przy ofierze” – Psalm 50:5.
Ale
dopiero wtedy, gdy zostaną oni powołani, wybrani i okażą
się wiernymi, a także znajdą się w chwale, nadejdzie
czas, aby Chrystus i klasa Jego Oblubienicy objęli władzę
nad światem w celu jego podniesienia. I dopiero wówczas właściwe
będzie, aby Zbawiciel przekazał Bożej sprawiedliwości
zasługę swej śmierci, którą złożył był
w Jego rękach, gdy umierając wyrzekł słowa: “Ojcze,
w ręce twoje oddaję ducha mego”, tzn. moje życie i
wszystkie z nim związane prawa. A kiedy ta cena okupu zostanie
oficjalnie przekazana sprawiedliwości przy końcu obecnego Wieku,
nie będzie już depozytem, którym dysponuje Zbawiciel,
lecz będzie dana w zamian za Adama i jego rasę. Zostaną oni
natychmiast przekazani przez Ojca Synowi, aby jego Tysiącletnie Królestwo
mogło się rozpocząć i aby wszystkie narody ziemi były
mu poddane w celu przywrócenia ich ze stanu grzechu i śmierci do
stanu utraconego w Adamie, do tego wszystkiego, co przywrócił dla człowieka
Jezus, gdy oddał swe życie.
Lecz klasa Kościoła, która jest w
fazie wybierania przez prawie dziewiętnaście stuleci, nie mogłaby
być przyjemna Bogu w takim samym stopniu, jak sam Zbawiciel, bowiem
On był święty, niewinny, niepokalany, a my jesteśmy
niedoskonałymi grzesznikami, zaś Bóg nie przyjmuje ofiar
niedoskonałych, grzesznych, ze skazami. Co zatem można było
zrobić, by uczynić nasze ofiary przyjemnymi i dozwolić nam
osiągnąć stan połączenia z Jezusem w duchowej
naturze? Jedyną słuszną rzeczą było przypisanie
zasługi Jezusowej przez Bożą sprawiedliwość za
wszystkich, którzy wstąpią w Przymierze Ofiary, za których
Jezus staje się Orędownikiem, Gwarantem. To przypisanie przez
Jezusa zasługi za Jego ofiarę Kościołowi można
przyrównać do obciążenia hipotecznego nałożonego
na ofiarę okupu, które uniemożliwiło zastosowanie okupu za
świat aż zakończy się jego zastosowanie za Kościół.
<str. v>
Członkowie
Kościoła zawierają przymierze, którego celem jest
ofiarowanie ziemskiego życia i jego wszystkich praw, po to, by mogli
stać się Nowymi Stworzeniami w Chrystusie i współdziedzicami
z Nim na poziomie natury duchowej.
To właśnie
na podstawie tego przypisania naszych przyszłych błogosławieństw
restytucji i naszego osobistego poświęcenia się Panu
przyprowadził nas nasz Odkupiciel, w swej roli Najwyższego Kapłana
i Orędownika, w taki stan udziału w planie Ojca, że możemy
otrzymać spłodzenie z ducha świętego, przestać
zaliczać się do rodziny ludzkiej i stać się częścią
rodziny duchowej, której Jezus jest Głową. Wszyscy członkowie
Kościoła są zatem współuczestnikami Jezusowego dzieła
samoofiarowania, w którym my oddajemy się Panu, a On jako Boski
Najwyższy Kapłan ofiarowuje nas jako część swojej
własnej ofiary. W ten sposób “dopełniamy ostatków ucisków
Chrystusowych”. W ten sposób cierpimy z Nim, abyśmy mogli z Nim królować.
Dopiero wtedy, gdy wszyscy spłodzeni z ducha zakończą swe
życie, zasługa Chrystusowa, złożona w depozyt na ręce
sprawiedliwości w momencie Jego śmierci i użyta jako
hipoteka dla Kościoła, zostanie uwolniona z tego obciążenia
i będzie mogła być zastosowana w pełni za Adama i jego
rasę na warunkach Nowego Przymierza.
Gdybyśmy
pisali ten tom ponownie, to w niektórych miejscach zmienilibyśmy
pewne sformułowania zgodnie z myślami przedstawionymi powyżej.
Prosimy, by czytelnicy o tym pamiętali. Różnice te nie są
takie, że należałoby określić wyrażenia użyte
wcześniej w naszej książce jako błędne, ale nie są
one tak pełne i jasne, jak mogłyby być, gdybyśmy
pisali ją dziś.
Prosimy
też czytelników, by zapoznali się z przedmową autora do VI
tomu “Wykładów”, w której znajdują się uaktualnione
uwagi na temat Nowego Przymierza.
Wasz
sługa w Panu,
Brooklyn,
N.Y., Charles T. Russell
1 października 1916 r.
PRZEDMOWA
WYDAWCÓW
Już
w kilka miesięcy po wydaniu pierwszego nakładu Pojednania
pomiędzy Bogiem a człowiekiem amerykańska prasa
powszechna, bardziej niż dziś zainteresowana tematyką
religijną, wydała wiele pozytywnych recenzji na temat tego dzieła
C.T. Russella. W opinii korespondentów prasowych kilkunastu* gazet, ta
nowa książka cechowała się ujmującą wiernością
Pismu Świętemu i pełnym szczerej czci podejściem do
szukania odpowiedzi na nurtujące chrześcijaństwo pytania
teologiczne. Wyrażano przekonanie, że zawarta tu prezentacja
tych ważnych zagadnień jest łatwa do zrozumienia oraz
że książka wyjaśnia w prosty sposób tematy, jakie od
dawna już zastanawiały chrześcijan. Mimo, że
polemizuje ona i szczegółowo wykazuje bezpodstawność wielu
panujących powszechnie poglądów, to jednak robi to w sposób
uprzejmy, łagodny, w duchu poszukiwania prawdy, a nie w duchu walki.
“Ogólny
wpływ, jaki wywiera ta książka na czytelnika szukającego
wyjaśnienia tematów do tej pory niejasnych, jest w pełni
zadowalający. Pobudza ona wiarę i wzmacnia nadzieje, które są
tak cenne dla każdego poważnego i myślącego umysłu.
Ton książki cechuje się szacunkiem i dobrocią i
niechybnie przyniesie zadowolenie wielu obciążonym wątpliwościami
sercom.” (Jacksonville Times Union-Citizen)
“Po
przeczytaniu tej książki i przeanalizowaniu zawartych w niej
licznych cytatów biblijnych, myślący chrześcijanin zapyta
sam siebie: Gdzie byłem do tej pory? O czym myślałem? Czemu
nie dostrzegłem tego piękna, zgodności i logiki Słowa
Bożego?” (Indianapolis Sentinel)
Wydając
nowy przekład V Tomu Wykładów Pisma Świętego pragniemy,
by ten duch szczerego poszukiwania prawdy udzielał się jego
czytelnikom, by pobudzał do dalszego zgłębiania Słowa
Bożego oraz wzrastania w łasce i znajomości.
Wydawcy,
Czerwiec 2002
* Zion’s Watch Tower 12/1899
SPIS
TREŚCI
Wykład I
“FAKT I FILOZOFIA POJEDNANIA”
Stanowi
podstawę chrześcijańskiej doktryny z biblijnego punktu
widzenia – Trzy spojrzenia na zagadnienie – Pogląd “ortodoksyjny”,
pogląd “heterodoksyjny” i pogląd biblijny, który
łączy i godzi dwa poprzednie – Sprzeczność teorii
ewolucji z prawdą o tym zagadnieniu – Zadośćuczynienie
Boskiej sprawiedliwości – Obecnie trwające pojednanie Kościoła
– Pojednanie świata w przyszłości – Wspaniałe,
ostateczne skutki, gdy Pośrednik ustąpi ze swojego tronu i królestwa.
15
Wykład II
“AUTOR POJEDNANIA”
Wszechmocny,
Jahwe – Zbawiciel grzeszników, przez Chrystusa – “Godzien jest
Baranek” – “Samoistny” – “Jestem” – Błędna
tradycja – Oparta na fałszerstwie – Jedność Ojca i Syna
wykazana w sposób biblijny – Biblijne użycie słowa
“Jahwe” i tytułu “Pan” – Słowo “Bóg” w Starym
Testamencie – w Nowym Testamencie – Zgodne świadectwo biblijne
– “Kto mnie widzi, widzi i ojca” – “Nie poczytał sobie tego
za drapiestwo równym być Bogu” – “Mamy jednego Boga Ojca i
jednego Pana Jezusa Chrystusa”. 33
Wykład III
POŚREDNIK POJEDNANIA
JEDNORODZONY
Kim
on jest? – Logos, jeden z bogów – Jednorodzony Boga Jahwe – Świadectwo
Biblii – “Który był bogaty” – “Pierwej niż Abraham był,
jam jest” – “Pierwszy i ostatni” – “Jahwe mię miał
na początku” – Logos “stał się ciałem” – Nie
był wcielony – Poniżył samego siebie – “Dla nas stał
się ubogim, będąc bogatym” – W tym świadectwie nie
ma obłudy – Postępowanie naszego Pana nie było zwodnicze
– “Święty, niewinny, niepokalany, odłączony od
grzeszników”. 83
Wykład IV
POŚREDNIK POJEDNANIA
NIEPOKALANY
Wyjaśnienie
pozornie sprzecznych wersetów – Bezpodstawność
rzymskokatolickiej doktryny o niepokalanym poczęciu Marii –
Narodzenie Jezusa odłączonego od grzeszników niezbędnym
elementem Boskiego Planu – W innym przypadku złożenie okupu byłoby
niemożliwe – Najnowsze odkrycia naukowe dotyczące jedności
życia i protoplazmy – Logos uczyniony ciałem – Narodzony z
kobiety, lecz niepokalany – W jaki sposób niedoskonała matka mogła
zrodzić niepokalanego Syna – Ta sama zasada pokazana w innych
aspektach Boskiego Planu, potwierdzona przez Pismo Święte. 97
Wykład V
POŚREDNIK POJEDNANIA
“PODOBNY BRACIOM” I “KTÓRY MOŻE
WSPÓŁCZUĆ ZE SŁABOŚCIAMI NASZYMI”
Kim
są “jego bracia” – Na czym polegało podobieństwo –
W jaki sposób był “skuszony we wszystkiem na podobieństwo nas,
oprócz grzechu” – Kuszenie na puszczy – Podobieństwo do
naszych pokus – Niektóre z nich “zwiodłyby (by można) i
wybrane” – W jakim sensie nasz Pan został “przez ucierpienie
doskonałym uczyniony” – Choć był Synem, nauczył się
posłuszeństwa – W jaki sposób został uczyniony na
podobieństwo grzesznego ciała – Ale bez grzechu – W jaki
sposób może współczuć. 107
Wykład VI
POŚREDNIK POJEDNANIA
SYN DAWIDA I PAN DAWIDA
W
jaki sposób był synem Dawida – Pochodzenie Józefa od Salomona –
Pochodzenie Marii od Natana – Poniżenie wywyższonych, wywyższenie
poniżonych – Dlaczego Chrystus jest Panem Dawida – W jaki sposób
był i korzeniem i latoroślą Dawida – Znaczenie tytułu
“ojciec wieczności” – Jak został zdobyty i jak ma być
stosowany – Kim są dzieci Chrystusa – Kościół jako
Jego “bracia” – Dzieci Boga i Ojca naszego Pana Jezusa Chrystusa. 129
Wykład VII
POŚREDNIK POJEDNANIA
“SYN CZŁOWIECZY”
Czego
ten tytuł nie oznacza – Co ten tytuł oznacza –
Niezaprzeczalny zaszczyt, do którego nikt inny nie ma prawa – Syn Człowieczy
w oczach świata – Poglądy Piłata, Rousseau i Napoleona
– Znaczenie słów “nie mający piękności, czemużbyśmy
go żądać mieli” oraz “oblicze jego było zeszpecone”
– “Najpiękniejszy między tysiącami” – “Wszystko w
nim rozkoszne”. 149
Wykład VIII
DROGA POJEDNANIA
ŚWIĘTY DUCH BOŻY
Działanie
ducha świętego – Teraz i w Wieku Tysiąclecia – Różne
imiona opisujące ducha świętego: “Duch miłości”,
“Duch prawdy” itd. – Przeciwstawione duchowi niepobożnemu,
“duchowi błędu”, “duchowi bojaźni” itd. –
Zastosowanie zaimka osobowego – Znaczenie słowa “duch” – “Bóg
jest duchem” – “Jeszcze nie był dany duch święty”
– Dary ducha – Przemieniająca moc ducha świętego –
Duch “pod miarą” i “nie pod miarą” – “Duch świata”,
Antychryst – Walka pomiędzy nim a duchem świętym –
Duchowe zmagania wewnętrzne i zewnętrzne świętych –
Duch, który “pożąda ku zazdrości” – Wyuczeni przez
ducha – Parakletos, pocieszyciel – Wprowadzi was we wszelką prawdę
i zupełność pojednania – Kierownictwo ducha pomimo
ustania cudownych darów. 163
Wykład IX
CHRZEST, ŚWIADECTWO I PIECZĘĆ
DUCHA POJEDNANIA
Duchowy
chrzest, tylko jeden – W trzech częściach – Znaczenie tego
chrztu – “Klucze królestwa niebieskiego” – Obietnica innego
chrztu ducha dla “wszelkiego ciała” – Jego znaczenie –
Modlitwa o ducha – Świadectwo ducha – Jego znaczenie – Bez
niego pokój z Bogiem jest niemożliwy – Niewielu wie, czy je ma,
czy nie – “To właśnie pragnę wiedzieć” – Jak
rozpoznać świadectwo ducha – Różnice w rozrządzaniu
– Świadczenie ducha – “Poświęceni przez ducha” –
“Napełnieni duchem” – Pieczęć ducha – “Obietnica”,
którą pieczętuje – Aż do dnia wybawienia – Najwyższe
osiągnięcie, do którego należy dążyć – I
utrzymać je. 209
Wykład X
DUCH ZDROWEGO ZMYSŁU
Duch
Boży wśród Jego ludu usuwa ducha bojaźni – Ogół
ludzkości nie jest zdrowy pod względem umysłowym i
fizycznym – W jakim sensie duch święty jest duchem zdrowego
zmysłu – Działania prowadzące do tego skutku – Dowody
ducha zdrowego zmysłu. 249
Wykład XI
ŚWIĘTY DUCH POJEDNANIA
ROZPATRZENIE PRZYPUSZCZALNYCH ZASTRZEŻEŃ
Rozpatrzenie
pozornie sprzecznych wersetów – Ducha nie zagaszajcie – Nie
zasmucajcie ducha świętego – Duch prawdy – Pocieszyciel –
Napełnieni duchem świętym – Kłamanie duchowi świętemu
– Kuszenie ducha Pańskiego – Grzech przeciwko duchowi świętemu
– “Rzekł Duch” – “Zdało się duchowi świętemu”
– “Zawściągnieni od ducha świętego” – “Duch
święty świadczy” – “Duch święty postanowił
was biskupami” – Duch święty nauczycielem – “Pomazanie
od onego Świętego” – Duch dopomaga mdłościom
naszym – W jaki sposób duch strofuje świat – “Przez to
poznawajcie ducha Bożego” i “ducha Antychrysta”. 263
Wykład XII
PRZEDMIOT POJEDNANIA – CZŁOWIEK
Czym
jest człowiek? – Odpowiedź “ortodoksyjna” – Odpowiedź
naukowa – Odpowiedź biblijna – Ciało człowieka – Duch
człowieka – Ludzka dusza – Zamieszanie spowodowane błędnym
przekładem – Rozmnażanie dusz – Czym jest “Szeol”,
“Hades”, do którego idą wszystkie dusze na czas pomiędzy
śmiercią a powstaniem z martwych? – Rozważanie kolejnych
wersetów Pisma Świętego. 301
Wykład XIII
NADZIEJE ŻYWOTA WIECZNEGO I
NIEŚMIERTELNOŚCI
ZAPEWNIONE PRZEZ POJEDNANIE
“Troskliwe
wyglądanie” i nadzieje wzdychającego stworzenia nie są
dowodami – Obietnice i wykonanie pojednania jako dowody – Odrębność
i różnica – Czy dusza ludzka jest nieśmiertelna, czy też
ma nadzieję stać się nieśmiertelna? – Czy aniołowie
są nieśmiertelni? – Czy Szatan jest nieśmiertelny? –
Życie i nieśmiertelność wywiedzione na jaśnię
przez Ewangelię – Greckie słowa przetłumaczone w Piśmie
Świętym jako “nieśmiertelny” i “nieśmiertelność”
– Różnice pomiędzy nadzieją Kościoła a nadzieją
dla zbawionego świata. 383
Wykład XIV
KONIECZNOŚĆ POJEDNANIA
– PRZEKLEŃSTWO
“Przekleństwo”
jest złem teraźniejszym, a nie przyszłym – Gdzie i
dlaczego klątwa spadła na wszystkich – Kiedy ustanie ten
“gniew” Boży przeciwko grzechowi – “Ucieczka” teraz i w
przyszłości – Pojednanie jest konieczne ze względu na
przyjęty przez Boga plan – Człowiek przykładem dla aniołów
i przyszłych stworzeń. 405
Wykład XV
“OKUP ZA WSZYSTKICH”
JEDYNA PODSTAWA POJEDNANIA
Pojednanie
niemożliwe bez okupu – Zapewnione, ale nie wymuszone – Bycie
Odkupicielem stało się łaską – Znaczenie okupu i
odkupienia – Jaki okup został zapłacony za człowieka? –
W ten sposób zostało zapewnione usprawiedliwienie z wiary –
“Drogoście kupieni” – Przez kogo? – Od kogo? – W jakim celu?
– Jak miłość współpracowała ze sprawiedliwością
– “Okup za wszystkich” nie został cofnięty – Ojcowskie
prawa pierwszego Adama nabyte przez drugiego Adama – Okup, nie
odpuszczenie – Śmierć człowieka nie jest okupem – Fałszywe
rozumowanie teorii uniwersalistycznych – Sprawiedliwość niezwiązana
okupem – Jedyne imię – Metoda pośrednika pokazana w Mojżeszu
– Okup, zastępstwo – Czy inny plan był możliwy? 421
Wykład XVI
SŁUŻBA POJEDNANIA
Służba
pojednania powierzona Królewskiemu Kapłaństwu – Pomazani ku głoszeniu
pojednania – Dlaczego radosna nowina nie jest doceniana – Rezultaty
tej służby – Prześladowanie i chwała – W jaki sposób
jest to próbą wierności – Tylko wierni mogą mieć
udział w przyszłym dziele pojednania. 487
Cytowane
przekłady Biblii
Biblia
Gdańska,
Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo
Biblijne, Warszawa (cytaty bez oznaczenia przekładu z za-
chowaniem
oryginalnej ortografii oraz interpunkcji)
NB –
Nowy Przekład, BiZTB, Warszawa 1975
BT –
Biblia Tysiąclecia, wyd. III, Poznań-Warszawa, 1980
BP – Biblia
Poznańska, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1973
KJ –
King James Bible, Authorised Version, Biblia angielska zwana też
przez autora przekładem powszechnym
W
układzie stron zachowano zgodność z angielskim oryginałem.
Przypisy wydawców oraz uwagi tłumacza oznaczone są numerami lub
zostały umieszczone w tekście w nawiasach kwadratowych z
dopiskiem “przyp. tłum.”. Pozostałe przypisy, oznaczone
gwiazdkami, poczynił Autor.