O ile stworzenie Adama miało miejsce przy końcu szóstego dnia, to stworzenie matki Ewy jest umiejscawiane na początku siódmego dnia. Jak by nie patrzeć na tę sprawę, pierwsza para została stworzona mniej więcej na początku siódmego dnia czy też epoki, której zakończenie jest niedalekie. Matka Ewa była jedynie częścią Adama, odłączoną od niego dla pewnego celu – dla rozmnożenia rodzaju ludzkiego. Pierwotnie Adam posiadał zarówno cechy męskie, jak i kobiece, które później zostały rozdzielone pomiędzy niego i jego żonę, kiedy to wzięto ją z jego boku (1 Mojż. 2:21-23; 1 Kor. 11:8).

Przez pewien czas Adam był sam w Edenie, nie znajdując w zwierzętach i ptakach odpowiedniego dla siebie towarzystwa. Matka Ewa była jego towarzyszką, kością z jego kości i ciałem z jego ciała. Różnica charakteru i usposobienia sprzyjała ich wzajemnym kontaktom, ponieważ każde z nich znajdowało w tym drugim upragnione uzupełnienie. Stali się jednością; jedno bez drugiego nie czuło się zupełne. Żeńskie przymioty doskonałości posiadał Adam nadal – w matce Ewie.

Adam był ojcem rodzaju ludzkiego, zawiódł jednak jako dawca życia. Jezus stał się drugim ojcem, drugim Adamem, przez którego możliwe jest otrzymanie wiecznego życia (1 Kor. 15:21).

Tak jak Ewa była współtowarzyszką Adama w grzechu i nieposłuszeństwie, które sprowadziły karę, tak i wybrany Kościół, Oblubienica Chrystusa, będzie po skompletowaniu i uwielbieniu Jego współdziedziczką w Królestwie oraz towarzyszką w „odradzaniu” świata podczas Jego mesjańskiego królowania (Rzym. 8:17; Mat. 19:28).

Jest tutaj jeszcze inna myśl: Jezus nauczał, że ci, którzy dostąpią zmartwychwstania, nie będą się żenić ani za mąż wydawać. Skoro Adam posiadał pierwotnie zarówno męskie, jak i żeńskie cechy charakteru, to ludzkości, odrodzonej w pełni na obraz i podobieństwo Boże, przywrócona będzie doskonałość indywidualności. Nie będzie więcej różnic płci. Ziemia zostanie napełniona wystarczającą liczbą ludzi (Łuk. 20:35,36).