Pierwszy Męczennik Abel

Angielskie słowo „martyr” (pol. „męczennik”) znaczy świadek i jest używane szczególnie w odniesieniu do tych, którzy kosztem cierpienia lub śmierci wiernie dają świadectwo Pańskiej sprawie. Abel odznaczył się tym, że był pierwszym Bożym męczennikiem. Jest rzeczą bardzo znamienną, iż prawie wszyscy męczennicy cierpieli z rąk swych „braci”. Również Jezus i apostołowie byli prześladowani głównie przez żydowskich współbraci, dzielących te same błogosławione nadzieje i obietnice (Jan 16:2,3). Zadziwiające, że tak musi być!

Podobnie i chrześcijanie Wieku Ewangelii cierpieli z rąk innych chrześcijan. Zostało to przepowiedziane w Piśmie Świętym, które mówi: „Bracia wasi nienawidzący was, a wyganiający was dla imienia mego mówią: Niech się okaże sława Pańska. Okażeć się zaiste ku pociesze waszej, ale oni pohańbieni będą”. Odpowiednio do swej wiary każdy męczennik otrzyma ostatecznie koronę żywota, zaś prześladowcy będą przy końcu pohańbieni.

Panowanie grzechu i śmierci trwało nieprzerwanie cztery tysiące lat, aż Bóg posłał na świat swego Syna, aby stał się Odkupicielem i Wybawcą. Odkupiciel uwolni świat z niewoli grzechu i śmierci, ale nie mógłby tego uczynić, nie zapłaciwszy wcześniej za przekleństwo śmierci, umierając sprawiedliwy za niesprawiedliwych. W ciągu tych czterech tysięcy lat były od czasu do czasu dawane niejasne obietnice, ale żadna z nich nie mogła zacząć się wypełniać, dopóki nie pojawił się Jezus. Jednak nawet te obietnice ograniczały się do narodu żydowskiego. Narody pogańskie nie otrzymały żadnych obietnic dotyczących związków z Bogiem. Narody te to potępieni grzesznicy, którym nie robiono nadziei. Święty Paweł mówi, że byli oni pozbawieni nadziei, „oddaleni od społeczności izraelskiej i obcymi od umów obietnicy” (Efezj. 2:12).

Według św. Pawła panowanie grzechu i śmierci miało trwać sześć tysięcy lat. Chrześcijanie modlą się ciągle o przyjście błogosławionego dnia Mesjaszowego, o związanie Szatana. Wówczas grzech, smutek i śmierć zostaną zastąpione błogosławieństwami (Obj. 21:4).

—13—