Zniszczenie Sodomy

Sodomici zamieszkiwali bardzo żyzną dolinę i właściwie uszli tej części wyroku, która mówiła, że chleb musi być zdobywany w pocie czoła. Takie warunki doprowadziły do samolubstwa i grzechu, który Biblia im zarzuca w słowach: „pycha, sytość chleba i obfitość pokoju; (...) ręki jednak ubogiego i nędznego nie posilała; (...) czyniły obrzydliwość (...); przetożem je zniósł, jako mi się zdało” (Ezech. 16:49,59).

Bóg uznał za właściwe zniszczenie Sodomitów, aby było to przykładem losu grzeszników – śmierć, a nie wieczne męki, o czym mówi św. Juda. Jezus oświadcza: „ (...) spadł jako deszcz ogień z siarką z nieba i wytracił wszystkich” – Łuk. 17:29.

Biblia naucza, że Sodomici nie zostali zgładzeni bez nadziei – Boże miłosierdzie w Chrystusie obejmuje także Sodomitów, mimo że byli grzesznikami. Zarówno sam Jezus, jak i prorok Ezechiel oświadczają, że podczas drugiego przyjścia Mesjasza w swym Królestwie dokona On próby, czyli sądu całego świata i tych, którzy nie mieli żadnej szansy w obecnym życiu. Tak więc Sodomici będą mieć możliwość usłyszenia o Bożej łasce, przyjęcia jej i radowania się w niej.

Jezus oznajmił, że w tej chwalebnej epoce Sodomici będą mieć bardziej sprzyjające warunki niż ludzie, którym głosił On w czasie swego pierwszego przyjścia. Wyjaśnia On także przyczynę tegoż, mówiąc, że gdyby Sodomitom dana była taka sama możliwość, jaką otrzymali ludzie z Korazyn, Betsaidy i Kapernaum, to pokutowaliby w worach i popiele; dlatego też na przyszłym sądzie „lżej będzie ziemi sodomskiej i gomorskiej” niż ludziom, którzy usłyszeli poselstwo i odrzucili je (Mat. 10:15; 11:21-24).

Proroctwo Ezechiela (16:49-61) jest jeszcze bardziej wyraźne. Zapowiada ono restytucję i błogosławieństwo dla Izraela, a marginesowo wzmiankuje, że Sodomici otrzymają łaskę od Boga w tym samym czasie – pod Nowym Przymierzem, pod panowaniem Królestwa Mesjasza. „Miłość Pańska jest głęboka, w niej się mieści Boski plan.”