Tetzel Sprzedający Odpusty

Wtedy, gdy Marcin Luter zaczął badać Nowy Testament, zdumiewając się nad jego prostotą, gdy zaczął pojmować wielką biblijną prawdę o usprawiedliwieniu z wiary, w tej samej okolicy pojawił się Tetzel. Upewniło to Lutra w przekonaniu, że do wiary i ducha kościoła zakradły się stopniowo wielkie błędy. Tetzel sprzedawał odpusty z upoważnienia papieża. Zyski miały być przeznaczone na dokończenie budowy katedry św. Piotra w Rzymie.

Niezależnie od tego, czy Tetzel przekraczał swe uprawnienia, czy też nie, historia podaje, że nie głosił on zasług ofiary Chrystusa, lecz władzę papieża i siebie samego, jako jego przedstawiciela. Mówił on: Macie przyjaciół w czyśćcu, którzy cierpią za rozmaite grzechy. Papież ma moc ich uwolnić, a ja jestem jego przedstawicielem. Ci, którzy się dołożą i wrzucą pieniądze do tej skrzynki, mogą być pewni, że w tym samym momencie ich przyjaciele zostaną uwolnieni od cierpień czyśćca.

Choć Luter ciągle jeszcze był katolikiem i wierzył w czyściec, nie mógł znieść takiej oferty handlowej, wedle której łaskę Bożą należało nabywać za pieniądze. Energicznie więc wystąpił przeciwko Tetzlowi.

Na ile nam obecnie wiadomo, publiczna sprzedaż odpustów w cywilizowanych krajach została wstrzymana. Jednak niedawno w Meksyku wiele straganów kościelnych zapełnionych było odpustami wymieniającymi rozmaite grzechy, zbrodnie i mającymi wypisane stałe ceny.

Protestanci i niektórzy katolicy uznali, że takie odpusty stanowią przepustkę do popełniania grzechów. Jednak kościół rzymski utrzymuje, że nigdy nie wydawał zezwoleń na popełnianie grzechów, lecz jedynie odpuszczenie cierpień czyśćcowych.

Między współczesnymi badaczami Biblii zdaje się narastać przekonanie, że Biblia naucza, iż po śmierci nie ma żadnej świadomości, że moment przebudzenia o poranku zmartwychwstania będzie łączył się z ostatnią myślą w chwili śmierci. Wersety, które używane są na poparcie nauki o czyśćcu, odnoszą oni do obecnego życia świętych, do „chłosty” świata w przyszłym wieku oraz do „czasu ucisku”.

  —83—