Wyprawy Krzyżowe i Krzyżowcy

Nazwa chrześcijanin stała się popularna w Europie. Niemal każdy był uznawany za chrześcijanina, chyba że się wyparł i twierdził, że jest Żydem. Senny okres został przerwany przez wydarzenia, które niektórzy określają mianem fanatycznych wybuchów gorliwości. Twierdzono, że chrześcijanie powinni stoczyć wojnę z Turkami, Żydami i innymi. Krzyżowcy odcisnęli swoje piętno na kartach historii. Pod wpływem ducha tamtych czasów tysiące naówczas najzacniejszych ludzi przebywało tysiące mil przez lądy i morza, by walczyć za krzyż przeciwko półksiężycowi. Uważano za rzecz szczególnie bolesną to, że Jerozolima znajdowała się pod władaniem muzułmanów i poświęcono tysiące istnień i wielkie majątki po to, by „wyprawy krzyżowe mogły wyzwolić Święty Grób z rąk niewiernych Saracenów”.

Patrząc z dzisiejszego punktu widzenia i jasno postrzegając sprawy, uważa się wyprawy krzyżowe za wybuch głupoty, zmarnowany wysiłek, objaw ciemnoty i zajadłego fanatyzmu. Być może jednak współcześni chrześcijanie czynią coś, co jest równie niemądre i nieracjonalne. Ludzki umysł zawsze będzie przejawiał aktywność. Łatwiej jest zauważyć brak rozumu u innych niż u samych siebie.

Pewnego dnia będzie się twierdziło, że dzisiejsze chrześcijaństwo było pod pewnymi względami równie niedorzeczne jak za dni krzyżowców. Czyż wielkie królestwa ziemi nie określają się same mianem oddziałów chrześcijaństwa (królestwa Chrystusa)? Czy nie budują one potężnych pancerników, na których każdy wystrzał z armaty kosztuje całą fortunę? Czy nie ćwiczą one ogromnych armii i nie wyposażają ich w kosztowne urządzenia wojenne? A jaki jest tego cel? Albo noszą się oni ze złymi zamiarami wobec innych tak zwanych chrześcijańskich narodów, albo nie ufają innym. Jakże wielką niedorzecznością wydaje się być takie postępowanie!

O ileż lepiej będzie wtedy, gdy Słowo Boże zostanie w pełni uznane i gdy jego duch sprawiedliwości i miłości będzie rządził światem! Wtedy bogactwo i energia, zmarnowane na wyprawy krzyżowe, budowę pancerników i uzbrojenia, zostaną zużyte dla powszechnej poprawy sytuacji ludzi. Jedynie Mesjańskie Królestwo może przywrócić człowiekowi podobieństwo do Boga i uczynić chwalebnym Jego podnóżek.

  —80—