Obrazowy Przybytek
Bóg przewidział, że Izraelici nie będą w stanie wypełnić Przymierza Zakonu i
choć dał im szczegółowe instrukcje dotyczące Przybytku i ofiar, które miały
być w nim sprawowane, było to jedynie po to, by nas czegoś nauczyć. Namiot,
dziedziniec, świątnica i świątnica najświętsza, sprzęty, kapłani i ofiary
obrazowały najważniejsze zarysy Boskiego planu.
Święty Paweł poucza nas, że cielec ofiarowany za grzech w Dniu Pojednania
symbolizował Jezusa w ciele. Zabicie cielca wyobrażało ofiarę Jezusa, która
rozpoczęła się przy Jego chrzcie. Ofiarując się Jezus był także
pozaobrazowym Najwyższym Kapłanem. Ofiarowanie kadzidła na złotym ołtarzu
przedstawiało serdeczne pragnienie Jezusa, aby spełniać wolę Ojca.
Wniesienie krwi do świątnicy symbolizowało poświęcenie pozaobrazowego
kapłana, zasłona do niej prowadząca – śmierć Jego woli, dzięki czemu jest on
przyjmowany jako Nowe Stworzenie. Najwyższy kapłan przechodzący pod zasłoną
to człowiek Chrystus Jezus, który wylał duszę swoją na Kalwarii, kładąc w
ofierze ciało, które Mu Bóg
„przysposobił”.
Najwyższy kapłan pokrapiający ubłagalnię symbolizował Jezusa – w samym
niebie, przedkładającego Boskiej sprawiedliwości po pierwsze swoją własną
ofiarę, a potem ofiarę swego Kościoła. Nic nie mogło zostać uczynione z
krwią kozła (Kościoła), dopóki krew cielca (Chrystus Jezus) nie uczyniła jej
świętą i przyjemną.
Najwyższy kapłan myjący się i ubierający na dziedzińcu wyobrażał
skompletowanego Chrystusa, przechodzącego ze stanu
„poniżenia
w ciele” do stanu chwały i mocy. Zaś arcykapłan w szatach chwały to Mesjasz
upoważniony do błogosławienia rodzaju ludzkiego (2 Mojż. 28:2; Filip. 3:21).
Aaron błogosławiący lud stanowił obraz Mesjasza podczas Jego wtórej
obecności, udzielającego błogosławieństwa wszystkim, którzy staną się
prawdziwymi Izraelitami w czasie mesjańskiego królowania. Wykrzykujący i
padający na oblicze lud wyobrażał rozpoznanie końca panowania grzechu i
śmierci. Ich podniesienie się to symbol zmartwychwstania.
—36—
