Doświadczenia Izraela na Puszczy

Na puszczy Izrael uczył się wiary. Bóg zesłał mannę. Spadła nocą w postaci drobniutkich ziarenek. Zbieranie jej i przyrządzanie wymagało sporo czasu. I była to nie tylko niezbędna konieczność, lecz także potwierdzenie Boskiej zapowiedzi: „W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi”. Praca stanowi jedno z naszych najcenniejszych doświadczeń. Bez niej ludzkość upadłaby jeszcze niżej. Potwierdza to większa inteligencja obywateli tych krajów, w których praca była koniecznością.

Jezus objaśnia, że On sam jest pozaobrazową Manną, Chlebem z Nieba, w którym musimy mieć udział, jeśli chcemy otrzymać życie wieczne (Jan 6:48-58).

Podobnie jak spisek Korego i jego sprzymierzeńców przeciwko zwierzchnictwu Mojżesza zakończył się tym, że wszyscy zstąpili żywcem do otchłani (hebr. szeol), do grobu, tak i wszyscy przeciwnicy Mesjasza zostaną ukarani wtórą śmiercią (Dzieje Ap. 3:23).

Bóg w cudowny sposób dostarczył Izraelowi przepiórki. Z powszechnych tłumaczeń można by wywnioskować, że dookoła obozu utworzyła się metrowa warstwa spadających przepiórek. Krytycy uważają to za absurd. Słuszne i rozsądne zdaje się mniemanie, że przepiórki, znużone lotem nad Morzem Czerwonym, przelatywały na wysokości zaledwie kilkudziesięciu centymetrów nad ziemią i Izraelici mogli z łatwością chwytać ogromne ich ilości.

Godne uwagi jest doświadczenie uderzonej skały. Kiedy Izraelici byli spragnieni, Mojżesz w imieniu Pana uderzył w skałę. Wypłynęła woda i ludzie mogli się pokrzepić. Św. Paweł mówi, że było to proroctwo o Chrystusie, który przez swą śmierć wywiódł wodę żywota dla wszystkich – prawdziwych Izraelitów.

Izraelici zostali nawiedzeni plagą „ognistych węży”. Na polecenie Boże Mojżesz uczynił miedzianego węża i wywyższył go. Izraelitom zalecono, by na niego spoglądali, jeśli chcą ozdrowieć. „Ogniste węże” symbolizują grzech prowadzący do śmierci. Poprzez ukrzyżowanie Chrystusa Bóg zgotował żywot dla zarażonego grzechem świata. Chrystus został potraktowany jak grzesznik, aby grzesznicy mogli być uwolnieni od grzechu i śmierci.

  —34—