Wypędzenie z Raju

Słowo Boga musi się wypełnić bez względu na to, czy dotyczy obietnicy wiecznego życia czy kary śmierci. Nie jest On niestały ani nie ma w Nim cienia odmiany. Wyrok śmierci – zapowiedziane przez Pana przekleństwo – został wykonany, choć nie od razu. Adam nie został śmiertelnie rażony piorunem. Od samego początku Bóg wszystko przewidział i zaplanował zbawienie Adama, Ewy i ich dzieci. W tym celu przyszedł Jezus i umarł, „sprawiedliwy za niesprawiedliwych”. W rezultacie przekleństwo śmierci będzie ostatecznie usunięte. „I nie będzie więcej żadnego przekleństwa (...)” – nie będzie śmierci, smutku, płaczu ani bólu (Obj. 22:3; 21:4,5).

Mówiono nam wszystkim i wielu z nas zupełnie w to uwierzyło, że karą za nieposłuszeństwo ojca Adama są wieczne męki, na które skazane jest całe jego potomstwo, z wyjątkiem nielicznych – świętych, wybranych. Powiedziano, że tak uczy Biblia, a my przyjęliśmy to bez dowodu (1 Tes. 5:21).

Obecnie chrześcijanie uważniej badają Biblię. Przekonują się, że przekleństwo, czyli kara za grzech, jest zupełnie inne. „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć” – Rzym. 6:23. „Dusza, która grzeszy, ta umrze.” Ta kara śmierci ciąży na Adamie i jego potomstwie od sześciu tysięcy lat. Sprowadza cierpienie, smutek, ból i troski; skaziła nasze umysłowe, moralne i materialne życie (Rzym. 5:12).

To właśnie karę śmierci orzeczono przeciwko Adamowi i jest o tym mowa zarówno w 1 Księdze Mojżeszowej, jak i w Nowym Testamencie: „(...) przeklęta będzie ziemia dla ciebie (...); a ona ciernie i oset rodzić będzie tobie (...); w pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch i w proch się obrócisz.” To z tego przekleństwa wybawił nas Jezus, umierając jako sprawiedliwy za niesprawiedliwych. Z tego też przekleństwa śmierci Mesjasz wybawia wszystkich przez powstanie z martwych. „Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych” – 1 Kor. 15:21.

—11—