Ilustracja Dzieła Królestwa

Jezus wraz z uczniami nie tylko głosił Królestwo i uczył o nim w przypowieściach, lecz także przez swe cuda zapowiadał jeszcze większe dzieło, które miało się dokonać w Jego Królestwie, podczas tysiącletniego panowania (Mat. 4:23; Izaj. 35:5,6).

Wynika to ze stwierdzenia, że Jezus czynił to, aby „objawił chwałę swoją”. Innymi słowy, czyny Jezusa stanowiły przebłysk wielkiego dzieła Jego wspaniałego Królestwa. Dlatego też wiele cudów uczynił On w sabat. O ile bowiem sześć dni tygodnia wyobraża trud i mozolną pracę – skutek grzechu, tak siódmy dzień przedstawia Tysiąclecie, „odpocznienie ludowi Bożemu”, zapewnione dla wszystkich, którzy uznają je przez zasługę ofiary Chrystusa.

Zamiana wody w wino ukazuje, w jaki sposób zwykłe rzeczy obecnego czasu, prostotę teraźniejszej Prawdy, przemieni Pan w radości Królestwa w trakcie weselnej uczty w chwale.

Oczyszczenie trędowatych wyobraża oczyszczenie z trądu grzechu. Ten, który wrócił, aby oddać chwałę Bogu, wskazuje na fakt, że tylko „maluczkie stadko” ocenia łaskę odpuszczenia grzechów w ciągu obecnego wieku.

Uzdrawianie chorych wskazuje na wspaniały czas, kiedy to wszelkie choroby (umysłowe, moralne i fizyczne) zostaną uzdrowione przez Mesjasza, „dobrego lekarza”, Królewskiego Kapłana, którego wyobrażał Melchizedek.

Otwieranie oczu ślepych i uszu głuchych przedstawia coś o wiele większego – fakt, że w słusznym czasie oczy i uszy zrozumienia całej ludzkości zostaną otwarte, a chwała Boga zyska uznanie. „A ujrzy wszelkie ciało społem” – Izaj. 40:5.

Innym obrazem Królestwa było przemienienie Pańskie na górze Tabor. Uczniowie nie wiedzieli, czy była to rzeczywistość, czy wizja, dopóki Jezus nie powiedział: „Nikomu nie powiadajcie tego widzenia, aż Syn człowieczy zmartwychwstanie”. Później św. Piotr wyjaśnił, że to, co oni widzieli na świętej górze, było obrazem Królestwa Mesjasza (2 Piotra 1:16-18).

  v—64—