Daniel w Jaskini Krytyków

Pewien malarz podarował nam obraz, który dobrze wyobraża nastawienie zwolenników wyższego krytycyzmu do Księgi Daniela i jej wspaniałych proroctw, które w sposób znacznie wyrazistszy niż jakiekolwiek inne wskazują na nasze czasy, przeżywane obecnie doświadczenia oraz na wydarzenia przyszłe. Oczywiście poprzez poddawanie w wątpliwość Księgi Daniela i innych proroków, a także Psalmów Starego Testamentu, krytycy ci w rzeczywistości nie dowierzają Jezusowi i apostołom. Owi wyżsi krytycy ze wszystkich wielkich uczelni podkopali wiarę w Biblię i Słowo Boże, a przez to podkopali także u wielu ludzi wiarę w istnienie osobowego Stwórcy.

Krytycy ci rzadko wypowiadają się przeciwko Temu, który mówił tak, jak nie mówił nigdy żaden człowiek, jednak uważne umysły naszych dni zauważają, że Jezus i apostołowie powoływali się na Daniela i proroków jako na autorów natchnionych przez Boga i zdyskredytowanie jednego z nich oznacza odrzucenie pozostałych. Jak możemy polegać na świadectwie Jezusa i apostołów w innych sprawach, jeśli mylili się oni uznając dawne proroctwa?

Stan współczesnego chrześcijaństwa jest pożałowania godny i chociaż wiemy, w jaki sposób do tego doszło, to wydaje się rzeczą niemożliwą przywrócenie raz utraconej wiary. Tylko ludzie o bardzo uczciwych sercach mogą zostać jeszcze odzyskani. Zejście z właściwej drogi zaczęło się od nierealnej myśli, według której wszyscy z wyjątkiem garstki ludzi będą przez całą wieczność męczeni przez ognioodpornych diabłów, ponieważ Bóg tak to przewidział i tak zarządził sprawami jeszcze przed założeniem świata. Odrzucili oni Biblię z powodu fałszywego poglądu, który jest źródłem rozmaitych innych błędów religijnych.

Ten brak wiary narasta jak potężna fala, której wpływ niszczy wszelką nadzieję na przyszłe życie. Przygotowuje ona świat do anarchii. Zadziwiające jest to, że bogacze wspierający działalność uczelni, które tak uczą, nie zdają sobie sprawy z tego, że sprowadzają anarchię na świat.

Już obecnie świat pracy, podobnie jak ślepy olbrzym Samson, po omacku szuka filarów, których upadek będzie oznaczał obalenie obecnego porządku rzeczy.

  —89—