Jan Poprzednik

Dzieło zbawienia rozpoczęło się wraz z poświęceniem się Jezusa na śmierć w trzydziestym roku życia, co symbolizował Jego chrzest. I tak ten, który w zamierzony sposób stał się ciałem, dał siebie samego na okup za wszystkich, co ma być świadczone wszystkim w słusznym czasie. Poniżenie się Logosa poprzez przyjęcie ludzkiej natury, narodziny dzieciątka w Betlejem i lata rozwoju, jakie nastały potem, miały charakter marginesowy. Podobnie też działalność Jana Chrzciciela była tylko przygotowaniem. Jego misją było ogłoszenie Jezusa „Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata”. Strofował on grzech i nawoływał do sprawiedliwości niezbędnej tym wszystkim, którzy zechcą uznać Mesjasza i być uznani oraz błogosławieni przez Niego jako mający udział w Królestwie, które On ustanowi.

Jan głosił: „Pokutujcie, albowiem się przybliżyło królestwo niebieskie”. Jedynie prawdziwi Izraelici, w których nie było zdrady, przyjęli Mesjasza i stali się uczestnikami Jego chwalebnego dzieła. Chrzest Janowy służył obmyciu grzechów popełnionych przeciwko Prawu Zakonu i był przeznaczony jedynie dla Żydów, którzy nie w pełni byli wiernymi.

Chrzest Jana symbolizował oczyszczenie z pohańbienia, był głoszony Żydom i tylko do nich się stosował. Pogan on nie dotyczył. Jak mogli oni pokutować i nawracać się do związku przymierza, skoro nigdy się pod nim nie znajdowali? Żydzi znajdujący się ciągle pod przymierzem uczynionym z nimi na górze Synaj za pośrednictwem Mojżesza mieli społeczność z Bogiem, ponieważ, jak mówi apostoł Paweł: „Wszyscy w Mojżesza ochrzczeni są w obłoku i w morzu”. Każdy Izraelita mający w sercu społeczność z Bogiem przechodził od Mojżesza do Chrystusa i nie potrzebował dodatkowego chrztu w Chrystusa, ponieważ został uznany już w Mojżeszu, który był typem na Chrystusa.

  —56—