Odepchnięty i Wzgardzony

Chrystus jest tu przedstawiony jako przeciwieństwo ludzi bogatych, wykształconych, religijnych i niereligijnych naszego współczesnego „chrześcijaństwa”. Duch święty objawia się „duchem zdrowego zmysłu” (2 Tym. 1:7). Poświęcenie doczesnych korzyści na rzecz wieczności jest rzeczą mądrą. Czyż więc można się dziwić, że artysta przedstawił świat jako pogrążony w obłędzie bogactwa, sławy i uciech?

Opisując dość podobny obraz Chrześcijański Zwiastun napisał: „Owa alegoria – którą krytyk słusznie nazwał ‘kazaniem malarza’ – odnosi się do wszystkich części cywilizowanego świata. Jest to obraz, nad którym trzeba się zastanawiać i rozmyślać, aby w pełni pojąć wagę jego nauki.”

Wspólnota Chrześcijańska pisała na ten sam temat: „Po obu stronach przechodzi obojętny tłum. Wybitną postacią jest kapłan, dumnie przekonany o doskonałości obrzędów, dzięki którym zapewnił sobie wygodne życie. Zza pleców kapłana wygląda inny duchowny o surowym wyrazie twarzy, który z Biblią w ręku odwraca się, by spojrzeć na wyobrażenie Boga. Na pierwszym planie bardzo realistycznie przestawiona jest przerażona twarz pielęgniarki szpitalnej. Naukowiec jest tak zaabsorbowany swą probówką, że nawet nie spojrzy na Chrystusa znajdującego się obok niego. Najbardziej uderza fałszywa piękność śpiesząca od jednego miejsca uciech do drugiego. Z tyłu, ze spuszczoną głową, stoi anioł trzymający kielich, ciągle podawany Chrystusowi do wypicia przez świat, który On umiłował aż na śmierć.”

Przechodnie wyobrażają niewybranych, których jedyną nadzieją jest Mesjańskie Królestwo. Wybrani są na tym obrazie ukazani w osobie cierpiącego Zbawiciela jako członkowie Ciała Chrystusowego, Kościoła. „Kto wami gardzi, mną gardzi”. Owi wierni członkowie Ciała Chrystusowego nie są zrzeszeni w jednej grupie wyznaniowej, ale tworzą go uświęcone osoby należące do różnych kościołów albo pozostające poza wszelkimi ludzkimi systemami. Stanowią oni klasę „mądrych panien” i są przez wzgardę przygotowywani do niebiańskiego Królestwa oraz wspaniałego dzieła błogosławienia ludzkości – niewybranym.

  —88—