Poganie Stają Się Współdziedzicami

Boże przymierze z Abrahamem gwarantowało, że wszystkie błogosławieństwa, jakie Bóg zamierzał udzielić ludzkości, przyjdą za pośrednictwem jego nasienia. Żydzi byli cielesnym nasieniem Abrahama i to właściwie do nich należały obietnice. Jednak gdy już wszyscy Żydzi posiadający Abrahamową wiarę zostali zaszczyceni możliwością przyjścia do Jezusa i stania się Jego współdziedzicami w Mesjańskim Królestwie, św. Piotr użył drugiego klucza. Otworzył nim drzwi sposobności dla pogan, aby i oni mogli stać się współdziedzicami z Żydami w Królestwie Mesjańskim.

Trzy i pół roku po Pięćdziesiątnicy anioł Pański ukazał się Korneliuszowi. Oświadczył mu, że odtąd Bóg będzie gotów przyjąć jego modlitwy i poświęcenie. Kazał mu też posłać do Joppy po św. Piotra. Od niego to miał on usłyszeć „słowa”, w które koniecznie miał uwierzyć, by mógł zostać w pełni przyjęty przez Boga i otrzymać ducha świętego.

Trzech posłańców zostało wysłanych w celu sprowadzenia św. Piotra. Tymczasem Bóg przygotował apostoła. Powiedział mu, że nie powinien on uważać dalej za nieczyste tego, co Bóg oczyścił. Św. Piotr skojarzył swój sen z przybyciem gości i natychmiast udał się do domu Korneliusza. Stwierdził on, że Korneliusz i jego rodzina są pobożni i chętni do słuchania. Opowiedział im więc prawdziwą historię o Jezusie, o Jego śmierci, zmartwychwstaniu, o powołaniu do Kościoła i do stania się klasą Jego Oblubienicy dla każdego, kto przez wierność i lojalność aż do śmierci dowiedzie, że jest tego godny.

Gdy św. Piotr przemawiał, owi poświęceni ludzie chłonęli jego posłannictwo w pełni akceptując warunki uczniostwa. Następnie Bóg zamanifestował przyjęcie ich przez dar ducha, tak jak to zwykle miało miejsce w stosunku do wszystkich chrześcijan na początku Wieku Ewangelii. Zdziwiony św. Piotr powiedział wtedy: Jeśli otrzymali oni ducha świętego, to któż im zabroni chrztu z wody, który jest jedynie symbolem ich poświęcenia w śmierć Chrystusa. Wtedy to właśnie poganie po raz pierwszy zostali wszczepieni w „drzewo oliwne” opisane w Liście do Rzymian 11:17.